Een grote grafzerk van 146 x 231 cm, genummerd “149”, met een smalle rand met linksboven het woord “KELDER”. Binnen de rand is de zerk geheel gebeeldhouwd. Op de bovenste helft bevinden zich twee wapenschilden met wapenkleden, traliehelmen (elkaar aankijkend) met daarop rechts een wrong. Links is het helmteken een hoed en rechts is dit afgehakt, met wat fantasie zijn twee vissen waarneembaar, ook de familiewapens van de wapenschilden zijn volledig afgehakt. Midden onder de wapenschilden bevindt zich een engelenhoofdje met twee vleugels, die de wapenschilden lijken te ondersteunen. Midden boven de wapenschilden bevindt zich een horizontale rechthoek, met afgeronde hoeken, met daarin het nummer “149”, aan weerszijden van de versierde rand bevinden zich engelenhoofdjes. Op de onderste helft bevindt zich een groot, staand vierkant met versierde rand, de tekst is volledig weggehakt of afgesleten. Aan de linker en rechter kant van de zerk bevinden zich, aan iedere kant, vier kleine wapenschilden boven elkaar. Boven ieder wapenschild bevindt zich een lint, met daarop een naam. Van de 8 kleine wapenschilden zijn alle familiewapens afgehakt, toch zijn er nog wat resten zichtbaar.

Van de namen op de linten is niet alles leesbaar. Van boven naar beneden is aan de linkerkant te lezen, “GENT”, “PANNEKOEC”, de derde is onleesbaar, “EYL” en aan de rechterkant “GIESSEN”, “MALBORG”, “BR…” en “LENN…”.

Uit de registratie door Van Rhemen (zie afbeelding) weten we dat hier waarschijnlijk stond :
(links van boven naar beneden) GENT - PANNEKOECK - EIJL - EIJL (is Culemborg)
(rechts van boven naar beneden) GIESSEN - MALBO(U)RG - BRAECKEL - LENNEP.

Barthold werd namens Gelderland afgevaardigd naar de Vredesonderhandelingen in Münster en werd president van de Staatse Commissie. Daar slaagde hij erin, als bekwaam diplomaat, tegenstrijdige belangen in evenwicht te brengen, wat uiteindelijk tot vrede leidde. Met de Vrede van Münster, die werd gesloten in het kader van de vredesonderhandelingen voor de Vrede van Westfalen, kreeg Nederland volledige soevereiniteit en daarmee afscheiding van het Heilige Roomse Rijk. Hij tekende het verdrag in 1648. Zo staat hij ook afgebeeld op het schilderij van Gerard ter Borch, daar leest hij de eed (zie afbeelding).

Zijn zinspreuk was "Deliberandum est Diu quod statuendum est semel", wat betekent 'er moet lang geraadpleegd worden over hetgeen ineens besloten moet worden'.

Barthold van Gent (? - 22.09.1650) was de zoon van Cornelis van Gent, Heer van Loenen en Meinerswijk en burggraaf van Nijmegen en Christina Pannekoek. Barthold trouwde in 1617 met Elisabeth van Giessen (1590-1668 ). Zij was de dochter van Joost van Giessen en Anna van Malburg. Zij krijgen vijf kinderen, Cornelis, Anna, Joost, Joachim en Christina. Barthold stond in 1593 te Leiden ingeschreven als student in de letteren. Sinds 1614 wordt hij genoemd in de ridderschap van Nijmegen en later, in 1625, raad en Rekenmeester van Gelderland.

Toen Cornelis, zijn vader, overleed, werd Barthold automatisch Heer van Loenen (overbetuwe) en Meinerswijk. Barthold was tevens ambtsman van Bommel-, Tielerwaard. Bijzonder is dat Cornelis ook een belangrijke rol als onderhandelaar gespeeld heeft tijdens de 80-jarige oorlog. Cornelis van Gent was onderhandelaar bij de besprekingen die leidden tot het 12-jarige bestand. In deze rol zat hij samen met Johan van Oldenbarnevelt aan tafel, hij was zelfs vertrouweling van Van Oldenbarnevelt en gaf aan hem de posities van de Spaanse troepen in Gelderland door. Later zou Barthold, samen met de andere onderhandelaars, zorgen voor het einde van de 80-jarige oorlog door de ondertekening van de Vrede van Münster in 1648.

De Heerlijkheid Meinerswijk was een heerlijkheid in de uiterwaarden van de stad Arnhem, ten zuiden van de rivier. 't Huis Meinerswijk, ook wel kasteel van Arnhem genoemd was van ca. 1514 tot 1543 eigendom van Maarten van Rossum, later werden eerst Cornelis en vervolgens Barthold van Gend Heer van Meinerswijk. Uit de tijd van Barthold, januari 1644, is een bijzonder verhaal bewaard gebleven. Het kruiende ijs veroorzaakte die winter veel overlast, Barthold omschreef dit als volgt:
‘Het huis te Loenen staat leeg, onbewoond en kan niet verhuurd worden. In januari 1644 is namelijk een groot deel van het gebouw door ijsgang vernield. De drie verdiepingenhoge toren is geheel in het water gestort, de beide tonbruggen werden samen met het tuinhuis naar de moestuin meegesleurd en wat de grachten betreft: die van het hoofdgebouw zijn gevuld met het aangevoerde zand, die van voor de moestuin zijn tot kolken (wielen) uitgeschuurd’.

Barthold van Gent wordt ook geschreven Bartholdt / Bartolt / Bartholdus van / a / de Gendt / Gent / Ghendt / Ghent